துக்கத்தைப் புரிந்து கொள்ள, நிச்சயமாக நீங்கள் அதை நேசிக்க வேண்டும், இல்லையா? அதாவது, நீங்கள் அதனுடன் நேரடி தொடர்பில் இருக்க வேண்டும்.
நீங்கள் எதையாவது புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்றால் - உங்கள் நண்பர், உங்கள் மனைவி, உங்கள் மேலதிகாரி - நீங்கள் அதற்கு அருகில் இருக்க வேண்டும். எந்தவொரு ஆட்சேபனையும், தப்பெண்ணமும், கண்டனமும், கணிப்பும் இல்லாமல் நீங்கள் அதைப் பார்க்க வேண்டும், இல்லையா?
நான் உங்களைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்றால், உங்களைப் பற்றி எனக்கு எந்தவிதமான கருத்துகளும் இருக்கக்கூடாது. நான் உங்களை நேரடியாக பார்க்கும் திறன் கொண்டவனாக இருக்க வேண்டும், தடைகள், என் தப்பெண்ணங்கள் மற்றும் நிபந்தனைகளின் திரைகள் வழியாக அல்ல. நான் உங்களுடன் இணக்கமாக இருக்க வேண்டும். அதாவது நான் உங்களை நேசிக்க வேண்டும்.
இதேபோல், நான் துக்கத்தை புரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்றால், நான் அதை நேசிக்க வேண்டும். நான் அதனுடன் தொடர்பு கொள்ள வேண்டும். ஆனால், என்னால் அவ்வாறு செய்ய முடியாது. ஏனென்றால் நான் விளக்கங்கள் மூலமாகவும், கோட்பாடுகள் மூலமாகவும், ஒத்திவைப்புகள் மூலமாகவும் துக்கத்திலிருந்து விலகி ஓடுகிறேன்.
இவை அனைத்தும் வாய்மொழியின் செயல்முறை. எனவே சொற்கள் - விளக்கங்கள், கோட்பாடுகள் - என்னை துக்கத்துடன் நேரடியாக தொடர்பு கொள்வதைத் தடுக்கின்றன.
நான் துக்கத்துடன் நேரடியாக தொடர்பு கொள்ளும்போதுதான், அதை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடியும்.
~ ஜே. கிருஷ்ணமூர்த்தி
வாழ்க்கையெனும் புத்தகம்.
